Nabeschouwing

British Airways heeft de bagage 2 dagen later keurig afgeleverd, precies volgens de track and trace die ze hiervoor hadden doorgegeven. Niks dan lof dus.

Deze reis was een bijzondere. Natuurlijk in de eerste plaats omdat we getrouwd zijn! En op een hele speciale manier, maar wel een die precies bij ons past.

De reacties op de kaartjes die we hebben gestuurd waren erg leuk. Van een van de foto's hebben we bij Kaartje2Go een kaart gemaakt en die naar onze dierbaren opgestuurd. Omdat we op 1 april trouwden, kregen we ook de vraag of het een grap was. Dat zou een dure grap zijn 😉

Het was ook een bijzondere omdat we voor het eerst zo lang met onze vrienden op vakantie waren. Normaal gesproken vieren wij op totaal verschillende manieren vakantie en dan is het toch maar afwachten hoe dat dan loopt. Maar alles ging prima, al verliep de reis zeker niet altijd volgens plan. Maar ja, je kunt alles plannen behalve het weer. 

En omdat we reisden met jeugd. De afgelopen jaren zijn we een paar keer met m'n ouders op vakantie geweest en dan zijn wij de jeugd. Maar nu waren we de oudjes!

Al met al hebben we enorm genoten van deze reis! 

11 April: Weer thuis

We hebben een rustige nachtvlucht met op gezette tijden eten en drinken. En: we slapen ook behoorlijk veel. Misschien door de fijne vensterbanken, misschien van uitputting 😂

Hoe dan ook we komen op Londen aan en hebben nog 1 uur en 20 minuten om onze overstap te halen. Tenminste... dat dachten we. Omdat je met een A380 blijkbaar niet zomaar aan elke gate kan aankoppelen moeten we nog eens 25 minuten wachten voor we naar onze gate kunnen. Dan moeten alle slurven er nog aan, en zitten wij helemaal achterin het vliegtuig.

Uiteindelijk staan we om 15.48 uur in de slurf en de gate sluit om 16.15 uur! We krijgen het advies 'Go, Go Go!' dus dat doen we dan maar.

We hebben mazzel want we moeten naar de B gates en dat betekent een kleine security. Maar daar moeten we dan wel eerst komen. We proppen onszelf in het treintje dat net aan komt rijden. Het is bijna onbeschoft hoe we duwen om er nog bij te kunnen, maar het heeft wel geholpen want we zitten erin. Bij security staat HELEMAAL NIEMAND voor ons, dus dat loopt ook voorspoedig, ondanks dat Justin nog zijn schoenen uit moet doen om ze los door de scan te laten gaan. En nee, dat zijn niet de schoenen die nat zijn geworden in zee. Uiteindelijk is het 16.13 uur als we aankomen bij de gate. Gelukkig zijn ze nog bezig met boarden, maar heel veel meer tijd hadden we toch niet.

Het vliegtuig naar Brussel is een heel stuk kleiner maar daar hoeven we ook maar een uurtje in, en keurig op tijd landen we weer op het vaste land van Europa. Daar gaat alles snel maar blijkt iets te snel... van de 6 koffers is er slechts 1 meegekomen. De rest  staat nog in Londen (denken we). Dat zit er dik in; als je zelf moet rennen om je vlucht te halen haalt je bagage het meestal niet. 

We maken een melding en we gaan er maar vanuit dat dit goed komt. 

De parkeergarage is dichtbij dus daar zijn we zo en dan stappen we in de auto voor het laatste uurtje naar huis.

10 April: City of Angels

De laatste dag... Maar die duurt gelukkig nog even want we vliegen pas vanavond om 08.00 uur. 

Nadat alle koffers zijn gepakt en alle gewichten kloppen (dat had nog even wat voeten in aarde hier en daar) rijden we rond 09.00 uur weg voor een rondje toeristische attracties. 

Eerst naar Hollywood Boulevard voor de sterren. Als we die voldoende hebben bezichtigd en bovendien de souvenirwinkel nog maar eens hebben leeg gekocht is het de hoogste tijd voor het ontbijt.

Hier blijkt ook een Mels Diner te zitten dus altijd leuk om de vakantie qua ontbijt af te sluiten met een echte diner. Niet bepaald een light weight ontbijt maar wel lekker!

Daarna rijden we naar het uitzichtpunt voor het Hollywood Sign. Gelukkig zien we eigenlijk nergens sporen van de grote branden van eerder dit jaar. En dat terwijl de berichtgeving was dat de vlammen bij het sign waren. Maar dat zal aan de andere kant van de heuvels geweest zijn. 

Justin wil graag wat bekende plaatsen uit GTA zien, dus we doen een rondje centrum en rijden onder andere langs het Walt Disney Music Hall met z'n bijzondere vormen.

Er zijn nog wat uiteenlopende wensen zodat we ons opsplitsen. Mike en Justin gaan samen nog op pad en wij vieren gaan naar een winkelcentrum voor wat laatste noodzakelijke aankopen zoals bijzonder Japans brood 😄 We treffen elkaar weer op de parkeerplaats van de Mall en daarna gaan we toch maar richting vliegveld. Dat vindt de jeugd in het gezelschap eigenlijk te vroeg, maar gezien het verkeer, het feit dat we niet online konden inchecken en de rij nogal lang is en sommigen van ons, we noemen geen namen, ineens het slotje van de koffer kwijt zijn, op zoek gaan naar een nieuw slotje wat niet te vinden is, en zodoende op een creatieve manier de ritsen dicht moeten maken, waren we precies op tijd 😉

Nadat we zijn ingecheckt en de koffers hebben afgegeven (die allemaal keurig binnen de gewichtslimieten zitten), gaan we ook maar gelijk door security. Hebben we het maar gehad. We eten wat en kleden ons om voor de vlucht.

We vliegen met een A380 en hebben stoelen op het bovendek. Het is vooral de gedachte want veel verschil met 'beneden' zal er niet zijn. Maar wat wel lekker is: de stoelen zijn hier 2 aan 2, dus we hebben 3 rijen achter elkaar, en er zit een soort vensterbank tussen stoel en raam waar je allerlei spullen in kunt doen maar bovendien op kunt leunen en met een paar kussens zelfs op kunt slapen!

Maar zover is het nog niet want voorlopig duurt het nog even voor we gaan vertrekken. Er blijkt een passagier wat te diep in het glaasje te hebben gekeken en die moet van de vlucht verwijderd worden. Maar ook dat duurt maar en duurt maar en levert een uur vertraging op. 

Uiteindelijk is het dan toch gelukt en vertrekken we voor de lange vlucht naar Londen.

9 April: De laatste etappe

Over vandaag valt er eigenlijk niet al te veel te zeggen. Het is vooral een lange rijdag.

Die beginnen we met een ontbijt bij de Denny's, daarna gaan we op pad. 

Het landschap is niet altijd even inspirerend, maar goed, we hebben niet echt veel keus.

Vanwege de branden in LA hebben we de route wat aangepast, en zodoende moeten we nu gewoon een heel stuk overbruggen.

Het rijdt allemaal prima door, alhoewel het drukker wordt naarmate we dichter bij LA in de buurt komen. We rijden naar ons hotel en checken vlot in. We krijgen 3 kamers waarvan 1 in een ander gebouwtje. En de kids hebben mazzel want hun gebouw stinkt niet naar p*s, het onze wel. Dus wij vragen even nieuwe kamers en dat is ook zo geregeld. Maar het lijkt ze niet zoveel te kunnen schelen.

De kamers zijn overigens keurig, maar het is niet perse een hotel om nog eens terug te komen want het publiek is twijfelachtig.

Gelukkig blijven we hier niet lang. Even omkleden en op pad om LA te ontdekken. We parkeren bij de Santa Monica Pier. Eerst de Pier zelf maar eens bekijken. We lopen wat rond, er wordt weer een en ander gekocht, en daarna lopen we naar de Santa Monica Promenade. 

Dat hadden we beter in omgekeerde volgorde kunnen doen want nu is er niks meer open. Alhoewel... zien we daar een Cheesecake Factory? Dat lost gelijk het 'probleem' op om te bedenken waar we vandaag zouden eten.

Daar hoeven we niet lang over na te denken, dus we vragen een tafeltje en kunnen zo ongeveer gelijk gaan zitten. De Parmesan Chicken Pizza Style doet goede zaken wat die wordt 4 keer besteld!

Omdat de auto bij de pier staat, lopen we weer terug en willen we toch ook nog even met de voetjes in de oceaan staan. Dat gaat niet bij iedereen goed, met natte voeten als gevolg! 

8 April: Route 66

Get your kicks on route 66! 

Dat staat voor vandaag op de planning, maar eerst ontbijten. Dat doen we bij een restaurant praktisch naast de deur. Misschien ligt het aan Tusayan, maar hier is de bediening dan weer vooral heel traag. En de bestelling klopt niet. Maar het eten is wel lekker!

Voor we het weten zijn we Tusayan weer uit en hebben we de Grand Canyon verlaten, terwijl we toch eigenlijk nog naar het VC hadden gewild. Tsja, jammer dan, op naar Laughlin.

Dat doen we uiteraard via de the old mother road. Eerste stop bij Hackberry in de souvenirshop.

Je kunt hier blijven kijken, en dat doen we dan ook. Volgens mij zijn we zo 3 kwartier verder voor we weer doorrijden.

Via de mooie Sitgrave Pass komen we in Oatman waar we wat langer stoppen. Hier is wat meer te zien. En ondanks dat het een enorme tourist trap is, is het toch leuk. En bovendien: wij zijn ook toeristen! We lopen wat rond in de verschillende winkeltjes, hier en daar wordt er natuurlijk wat gekocht en omdat het, sinds gisteren eigenlijk wel, eindelijk heerlijk weer is halen we ook nog een ijsje. De een neemt een schepijsje, de ander shaved ice. Dat was ook wel weer bijzonder.

We stoppen nog bij de oude benzinepomp en dan is het nog een uurtje naar Laughlin.

Hier slapen we in het Tropicana en dit is by far de goedkoopste overnachting van de vakantie. En die stelt bepaalt niet teleur! Een keurige ruime kamer en ook het hotel is prima.

Caitlin wil graag Japans eten dus die gaat met haar vader op pad. Justin wil graag naar de In 'n Out Burger. Die viel bij binnenkomst toch wel wat tegen dus de rest van het gezelschap eet uiteindelijk bij de Denny's in een hotel hiernaast. 

We worden eerst recht onder de airco gezet, dus we vragen toch maar even om een ander tafeltje. 

Het eten is, zoals altijd eigenlijk, gewoon lekker. En een voordeeltje: we zijn nu eens niet met z'n zessen dus wordt er ook eens niet automatisch 20% fooi bij de rekening opgeteld. Prima als we dat zelf willen geven maar als de bediening niet goed is, krijg je het niet. Maar die keuze heb je dus niet met z'n zessen.

We rijden terug en nemen nog lekker een duik in het zwembad. Ook dat is meer dan keurig. Jammer dat het om 21.00 uur dicht gaat.

7 April: Twee Canyons

We staan vandaag vroeg op want we hebben om 08.30 uur een afspraak met Ken. We liggen hier in een Best Western, dus we kiezen voor makkelijk en ontbijten in het hotel. Dat is niet heel fantastisch maar volstaat voor nu.

Keurig op tijd melden we ons en moeten we nog even wachten voor we bij onze gids ingedeeld worden. Wij worden rondgeleid door een leuke vrouw die met veel humor een en ander vertelt en ons, ook nu wij hier voor de 3e keer zijn, op nieuwe rotsformaties wijst. Zo maakt ze ook een hele leuke staande panorama foto waarop je heel goed de grillige vormen van de canyon ziet.

En dit blijft gewoon enorm mooi. 

Dan weer door. We rijden even heen-en-weer door Page want we gaan eerst even bij de Glenn Canyon Dam kijken, en daarna rijden we naar de Horseshoe Bend om ook die even goed te bezichtigen. 

Na de nodige foto's gaan we nu dan toch echt verder. 

Het is nooit heel erg ver rijden van Page naar de Grand Canyon dus het duurt niet al te lang voor de eerste blikken op dit fenomenale gat in de grond worden geworpen. En ook onze vrienden zijn het met ons eens dat je wel foto's kunt zien, maar dat je de grootsheid pas ervaart als je er zelf staat.

We maken een aantal stops en foto's en daar doen we eigenlijk zo lang over dat we na 5 uur pas bij het VC zijn en dat is zodoende al dicht. Nou ja, dan niet. Wel kijken we nog bij Mather Point en daarna rijden we naar ons hotel in Tusayan. Door alle wisselingen in de planning was er uiteindelijk geen plaats meer in Grand Canyon Village, dus dan is Tusayan een prima uitvalsbasis.

We checken in en gaan daarna eten bij een steakhouse waar het eten op zich prima is maar de bediening, ondanks dat ze zeker met voldoende mensen zijn, bedroevend slecht is.

Daarna rijden we nog even terug naar het park om de zonsondergang te zien, maar die valt enigzins in het water (gelukkig alleen figuurlijk) omdat het wat bewolkt wordt.

6 April: Dag Moab!

Jammer dat we een van onze favorieten plekken weer moeten verlaten maar wij mogen zeker niet klagen want over net iets meer dan 2 maanden zijn we hier weer! Maar dat is voor een volgend blog.

We willen nog wel een keer bij de Moab Diner eten maar die blijkt vandaag dicht.

Dan de Moab Grill naast de Big Horn Lodge. Voor we het weten staat de tafel weer vol met schandalig veel (en lekker) eten. 

Vandaag moeten we best een eindje rijden, maar omdat het zo mooi helder weer is maken we toch een tussenstop bij de Needles Overlook van Canyonlands. Best een omweg maar een weidser uitzicht zul je niet snel treffen. 

Dan staat Monument Valley als stop ingesteld. Eerst een kleine expeditie om het toilet te vinden en daarna de valley drive om de auto's oranje te laten kleuren.

Voor ons is dit 13 jaar geleden, en tsja... dat snappen we. Het is best mooi hoor, maar op de een of andere manier vind ik Monument Valley nogal overrated. Dat zal de reden zijn waarom we geen $300 pr nacht willen betalen bij The View en wel in Yellowstone of Yosemite 😁

Nog wel eens speciale vermelding voor de Thumb, want daar zien we duidelijk 'hij-die-niet-genoemd-mag-worden'!

Eindhalte van vandaag is Page en ondanks dat het lekker weer is hebben we toch niet zoveel zin om naar het zwembad te gaan. Vanwege een late tussenstop bij de Mac hebben we allemaal ook niet zoveel honger dus we besluiten om gewoon, ieder voor zicht, wat te halen bij de supermarkt en op de kamer op te eten. Wij halen een lekkere salade bij de Safeway met shredded chicken.