Nabeschouwing

British Airways heeft de bagage 2 dagen later keurig afgeleverd, precies volgens de track and trace die ze hiervoor hadden doorgegeven. Niks dan lof dus.

Deze reis was een bijzondere. Natuurlijk in de eerste plaats omdat we getrouwd zijn! En op een hele speciale manier, maar wel een die precies bij ons past.

De reacties op de kaartjes die we hebben gestuurd waren erg leuk. Van een van de foto's hebben we bij Kaartje2Go een kaart gemaakt en die naar onze dierbaren opgestuurd. Omdat we op 1 april trouwden, kregen we ook de vraag of het een grap was. Dat zou een dure grap zijn 😉

Het was ook een bijzondere omdat we voor het eerst zo lang met onze vrienden op vakantie waren. Normaal gesproken vieren wij op totaal verschillende manieren vakantie en dan is het toch maar afwachten hoe dat dan loopt. Maar alles ging prima, al verliep de reis zeker niet altijd volgens plan. Maar ja, je kunt alles plannen behalve het weer. 

En omdat we reisden met jeugd. De afgelopen jaren zijn we een paar keer met m'n ouders op vakantie geweest en dan zijn wij de jeugd. Maar nu waren we de oudjes!

Al met al hebben we enorm genoten van deze reis! 

11 April: Weer thuis

We hebben een rustige nachtvlucht met op gezette tijden eten en drinken. En: we slapen ook behoorlijk veel. Misschien door de fijne vensterbanken, misschien van uitputting 😂

Hoe dan ook we komen op Londen aan en hebben nog 1 uur en 20 minuten om onze overstap te halen. Tenminste... dat dachten we. Omdat je met een A380 blijkbaar niet zomaar aan elke gate kan aankoppelen moeten we nog eens 25 minuten wachten voor we naar onze gate kunnen. Dan moeten alle slurven er nog aan, en zitten wij helemaal achterin het vliegtuig.

Uiteindelijk staan we om 15.48 uur in de slurf en de gate sluit om 16.15 uur! We krijgen het advies 'Go, Go Go!' dus dat doen we dan maar.

We hebben mazzel want we moeten naar de B gates en dat betekent een kleine security. Maar daar moeten we dan wel eerst komen. We proppen onszelf in het treintje dat net aan komt rijden. Het is bijna onbeschoft hoe we duwen om er nog bij te kunnen, maar het heeft wel geholpen want we zitten erin. Bij security staat HELEMAAL NIEMAND voor ons, dus dat loopt ook voorspoedig, ondanks dat Justin nog zijn schoenen uit moet doen om ze los door de scan te laten gaan. En nee, dat zijn niet de schoenen die nat zijn geworden in zee. Uiteindelijk is het 16.13 uur als we aankomen bij de gate. Gelukkig zijn ze nog bezig met boarden, maar heel veel meer tijd hadden we toch niet.

Het vliegtuig naar Brussel is een heel stuk kleiner maar daar hoeven we ook maar een uurtje in, en keurig op tijd landen we weer op het vaste land van Europa. Daar gaat alles snel maar blijkt iets te snel... van de 6 koffers is er slechts 1 meegekomen. De rest  staat nog in Londen (denken we). Dat zit er dik in; als je zelf moet rennen om je vlucht te halen haalt je bagage het meestal niet. 

We maken een melding en we gaan er maar vanuit dat dit goed komt. 

De parkeergarage is dichtbij dus daar zijn we zo en dan stappen we in de auto voor het laatste uurtje naar huis.

10 April: City of Angels

De laatste dag... Maar die duurt gelukkig nog even want we vliegen pas vanavond om 08.00 uur. 

Nadat alle koffers zijn gepakt en alle gewichten kloppen (dat had nog even wat voeten in aarde hier en daar) rijden we rond 09.00 uur weg voor een rondje toeristische attracties. 

Eerst naar Hollywood Boulevard voor de sterren. Als we die voldoende hebben bezichtigd en bovendien de souvenirwinkel nog maar eens hebben leeg gekocht is het de hoogste tijd voor het ontbijt.

Hier blijkt ook een Mels Diner te zitten dus altijd leuk om de vakantie qua ontbijt af te sluiten met een echte diner. Niet bepaald een light weight ontbijt maar wel lekker!

Daarna rijden we naar het uitzichtpunt voor het Hollywood Sign. Gelukkig zien we eigenlijk nergens sporen van de grote branden van eerder dit jaar. En dat terwijl de berichtgeving was dat de vlammen bij het sign waren. Maar dat zal aan de andere kant van de heuvels geweest zijn. 

Justin wil graag wat bekende plaatsen uit GTA zien, dus we doen een rondje centrum en rijden onder andere langs het Walt Disney Music Hall met z'n bijzondere vormen.

Er zijn nog wat uiteenlopende wensen zodat we ons opsplitsen. Mike en Justin gaan samen nog op pad en wij vieren gaan naar een winkelcentrum voor wat laatste noodzakelijke aankopen zoals bijzonder Japans brood 😄 We treffen elkaar weer op de parkeerplaats van de Mall en daarna gaan we toch maar richting vliegveld. Dat vindt de jeugd in het gezelschap eigenlijk te vroeg, maar gezien het verkeer, het feit dat we niet online konden inchecken en de rij nogal lang is en sommigen van ons, we noemen geen namen, ineens het slotje van de koffer kwijt zijn, op zoek gaan naar een nieuw slotje wat niet te vinden is, en zodoende op een creatieve manier de ritsen dicht moeten maken, waren we precies op tijd 😉

Nadat we zijn ingecheckt en de koffers hebben afgegeven (die allemaal keurig binnen de gewichtslimieten zitten), gaan we ook maar gelijk door security. Hebben we het maar gehad. We eten wat en kleden ons om voor de vlucht.

We vliegen met een A380 en hebben stoelen op het bovendek. Het is vooral de gedachte want veel verschil met 'beneden' zal er niet zijn. Maar wat wel lekker is: de stoelen zijn hier 2 aan 2, dus we hebben 3 rijen achter elkaar, en er zit een soort vensterbank tussen stoel en raam waar je allerlei spullen in kunt doen maar bovendien op kunt leunen en met een paar kussens zelfs op kunt slapen!

Maar zover is het nog niet want voorlopig duurt het nog even voor we gaan vertrekken. Er blijkt een passagier wat te diep in het glaasje te hebben gekeken en die moet van de vlucht verwijderd worden. Maar ook dat duurt maar en duurt maar en levert een uur vertraging op. 

Uiteindelijk is het dan toch gelukt en vertrekken we voor de lange vlucht naar Londen.

9 April: De laatste etappe

Over vandaag valt er eigenlijk niet al te veel te zeggen. Het is vooral een lange rijdag.

Die beginnen we met een ontbijt bij de Denny's, daarna gaan we op pad. 

Het landschap is niet altijd even inspirerend, maar goed, we hebben niet echt veel keus.

Vanwege de branden in LA hebben we de route wat aangepast, en zodoende moeten we nu gewoon een heel stuk overbruggen.

Het rijdt allemaal prima door, alhoewel het drukker wordt naarmate we dichter bij LA in de buurt komen. We rijden naar ons hotel en checken vlot in. We krijgen 3 kamers waarvan 1 in een ander gebouwtje. En de kids hebben mazzel want hun gebouw stinkt niet naar p*s, het onze wel. Dus wij vragen even nieuwe kamers en dat is ook zo geregeld. Maar het lijkt ze niet zoveel te kunnen schelen.

De kamers zijn overigens keurig, maar het is niet perse een hotel om nog eens terug te komen want het publiek is twijfelachtig.

Gelukkig blijven we hier niet lang. Even omkleden en op pad om LA te ontdekken. We parkeren bij de Santa Monica Pier. Eerst de Pier zelf maar eens bekijken. We lopen wat rond, er wordt weer een en ander gekocht, en daarna lopen we naar de Santa Monica Promenade. 

Dat hadden we beter in omgekeerde volgorde kunnen doen want nu is er niks meer open. Alhoewel... zien we daar een Cheesecake Factory? Dat lost gelijk het 'probleem' op om te bedenken waar we vandaag zouden eten.

Daar hoeven we niet lang over na te denken, dus we vragen een tafeltje en kunnen zo ongeveer gelijk gaan zitten. De Parmesan Chicken Pizza Style doet goede zaken wat die wordt 4 keer besteld!

Omdat de auto bij de pier staat, lopen we weer terug en willen we toch ook nog even met de voetjes in de oceaan staan. Dat gaat niet bij iedereen goed, met natte voeten als gevolg! 

8 April: Route 66

Get your kicks on route 66! 

Dat staat voor vandaag op de planning, maar eerst ontbijten. Dat doen we bij een restaurant praktisch naast de deur. Misschien ligt het aan Tusayan, maar hier is de bediening dan weer vooral heel traag. En de bestelling klopt niet. Maar het eten is wel lekker!

Voor we het weten zijn we Tusayan weer uit en hebben we de Grand Canyon verlaten, terwijl we toch eigenlijk nog naar het VC hadden gewild. Tsja, jammer dan, op naar Laughlin.

Dat doen we uiteraard via de the old mother road. Eerste stop bij Hackberry in de souvenirshop.

Je kunt hier blijven kijken, en dat doen we dan ook. Volgens mij zijn we zo 3 kwartier verder voor we weer doorrijden.

Via de mooie Sitgrave Pass komen we in Oatman waar we wat langer stoppen. Hier is wat meer te zien. En ondanks dat het een enorme tourist trap is, is het toch leuk. En bovendien: wij zijn ook toeristen! We lopen wat rond in de verschillende winkeltjes, hier en daar wordt er natuurlijk wat gekocht en omdat het, sinds gisteren eigenlijk wel, eindelijk heerlijk weer is halen we ook nog een ijsje. De een neemt een schepijsje, de ander shaved ice. Dat was ook wel weer bijzonder.

We stoppen nog bij de oude benzinepomp en dan is het nog een uurtje naar Laughlin.

Hier slapen we in het Tropicana en dit is by far de goedkoopste overnachting van de vakantie. En die stelt bepaalt niet teleur! Een keurige ruime kamer en ook het hotel is prima.

Caitlin wil graag Japans eten dus die gaat met haar vader op pad. Justin wil graag naar de In 'n Out Burger. Die viel bij binnenkomst toch wel wat tegen dus de rest van het gezelschap eet uiteindelijk bij de Denny's in een hotel hiernaast. 

We worden eerst recht onder de airco gezet, dus we vragen toch maar even om een ander tafeltje. 

Het eten is, zoals altijd eigenlijk, gewoon lekker. En een voordeeltje: we zijn nu eens niet met z'n zessen dus wordt er ook eens niet automatisch 20% fooi bij de rekening opgeteld. Prima als we dat zelf willen geven maar als de bediening niet goed is, krijg je het niet. Maar die keuze heb je dus niet met z'n zessen.

We rijden terug en nemen nog lekker een duik in het zwembad. Ook dat is meer dan keurig. Jammer dat het om 21.00 uur dicht gaat.

7 April: Twee Canyons

We staan vandaag vroeg op want we hebben om 08.30 uur een afspraak met Ken. We liggen hier in een Best Western, dus we kiezen voor makkelijk en ontbijten in het hotel. Dat is niet heel fantastisch maar volstaat voor nu.

Keurig op tijd melden we ons en moeten we nog even wachten voor we bij onze gids ingedeeld worden. Wij worden rondgeleid door een leuke vrouw die met veel humor een en ander vertelt en ons, ook nu wij hier voor de 3e keer zijn, op nieuwe rotsformaties wijst. Zo maakt ze ook een hele leuke staande panorama foto waarop je heel goed de grillige vormen van de canyon ziet.

En dit blijft gewoon enorm mooi. 

Dan weer door. We rijden even heen-en-weer door Page want we gaan eerst even bij de Glenn Canyon Dam kijken, en daarna rijden we naar de Horseshoe Bend om ook die even goed te bezichtigen. 

Na de nodige foto's gaan we nu dan toch echt verder. 

Het is nooit heel erg ver rijden van Page naar de Grand Canyon dus het duurt niet al te lang voor de eerste blikken op dit fenomenale gat in de grond worden geworpen. En ook onze vrienden zijn het met ons eens dat je wel foto's kunt zien, maar dat je de grootsheid pas ervaart als je er zelf staat.

We maken een aantal stops en foto's en daar doen we eigenlijk zo lang over dat we na 5 uur pas bij het VC zijn en dat is zodoende al dicht. Nou ja, dan niet. Wel kijken we nog bij Mather Point en daarna rijden we naar ons hotel in Tusayan. Door alle wisselingen in de planning was er uiteindelijk geen plaats meer in Grand Canyon Village, dus dan is Tusayan een prima uitvalsbasis.

We checken in en gaan daarna eten bij een steakhouse waar het eten op zich prima is maar de bediening, ondanks dat ze zeker met voldoende mensen zijn, bedroevend slecht is.

Daarna rijden we nog even terug naar het park om de zonsondergang te zien, maar die valt enigzins in het water (gelukkig alleen figuurlijk) omdat het wat bewolkt wordt.

6 April: Dag Moab!

Jammer dat we een van onze favorieten plekken weer moeten verlaten maar wij mogen zeker niet klagen want over net iets meer dan 2 maanden zijn we hier weer! Maar dat is voor een volgend blog.

We willen nog wel een keer bij de Moab Diner eten maar die blijkt vandaag dicht.

Dan de Moab Grill naast de Big Horn Lodge. Voor we het weten staat de tafel weer vol met schandalig veel (en lekker) eten. 

Vandaag moeten we best een eindje rijden, maar omdat het zo mooi helder weer is maken we toch een tussenstop bij de Needles Overlook van Canyonlands. Best een omweg maar een weidser uitzicht zul je niet snel treffen. 

Dan staat Monument Valley als stop ingesteld. Eerst een kleine expeditie om het toilet te vinden en daarna de valley drive om de auto's oranje te laten kleuren.

Voor ons is dit 13 jaar geleden, en tsja... dat snappen we. Het is best mooi hoor, maar op de een of andere manier vind ik Monument Valley nogal overrated. Dat zal de reden zijn waarom we geen $300 pr nacht willen betalen bij The View en wel in Yellowstone of Yosemite 😁

Nog wel eens speciale vermelding voor de Thumb, want daar zien we duidelijk 'hij-die-niet-genoemd-mag-worden'!

Eindhalte van vandaag is Page en ondanks dat het lekker weer is hebben we toch niet zoveel zin om naar het zwembad te gaan. Vanwege een late tussenstop bij de Mac hebben we allemaal ook niet zoveel honger dus we besluiten om gewoon, ieder voor zicht, wat te halen bij de supermarkt en op de kamer op te eten. Wij halen een lekkere salade bij de Safeway met shredded chicken. 

5 April: Nog een keer Moab!

Zoals zo ongeveer elke dag spreken we om 08.30 uur af. We hoeven vandaag minder ver te rijden want Arches staat op de planning. En iets nieuws voor de vrienden: ontbijten bij de Mac! De Egg McMuffins vallen uiteraard in de smaak, de pancakes vallen ook helemaal niet tegen, maar de McGriddles mogen ze houden!

Binnen een paar minuten zijn we in Arches, met onze toegangsreservering mogen we er tussen 09.00 uur en 10.00 uur naar binnen. Wel maar 1 reservering gemaakt, dus vandaag zijn we weer met 1 auto op pad. Dat is het voordeel van die grote bakbeesten!

We rijden eerst helemaal naar achteren (het is trouwens mooi weer, nog wel wat koud met 16 graden en wind maar wel een strakblauwe lucht) om naar de Landscape Arch te lopen. Zeker het eerste stuk tussen de hoge rotsen waait het erg hard en dat maakt het kouder dan dat het eigenlijk is. Aan de andere kant maakt dat het wandelen ook wel een stuk aangenamer dan met 40 graden!

Na de Landscape Arch rijden we terug naar de trail van de Delicate Arch. Ten eerste 'moet' je die gezien hebben, en ten tweede zal ik nu zeker niet flauwvallen. Iets wat in 2019 bij 38 graden ternauwernood voorkomen werd 😅 Het is best een stevige wandeling, het stuk omhoog over de rots is niet perse heel leuk, en daarom blijft Mike bij de auto. Maar de Arch is het waard. En vanwege het slechte weer van de afgelopen dagen ligt er veel sneeuw in de La Sal Mountains wat voor erg mooie plaatjes zorgt. We gaan zelfs in de rij staan om een foto te nemen. Die rij is overigens een stuk korter dan in de zomer!

Dan weer terug en ook nu gaat dat een stuk sneller dan op de heenweg. 

Eenmaal weer herenigd gaan we naar de Windows. De jeugd is er wel klaar mee en blijft bij de auto. De goude garde doet hier een klein rondje en we nemen hier de nodige foto's. Dan nog wat foto's bij Balanced Rock, inclusief de vreselijke toeristische waarbij je de rots in je hand houdt, en dan is het wel weer genoeg Arches voor 1 dag. 

Bij de foodtrucks halen we even een (matige) hotdog en daarna rijden we naar het hotel.

Nu vinden we het wel warm genoeg voor een duik in het zwembad en eerlijk is eerlijk: in het zonnetje is het goed toeven. 

's Avonds eten we bij de Brewery waarbij de dames enigszins los gaan met schandalig grote cocktails. Lekker hoor!

4 april: Moab!

Geen sneeuw! Da's al winst, alhoewel we ook zeker geen Moab temperaturen hebben. Het hotel was vrij gehorig dus niet erg dat we hier maar 1 nacht waren. Na het uitchecken gaan we ontbijten bij de Moab Diner. De gebruikelijke ei/pancakes en andere combi's komen weer op tafel. Ik wil wel eens wat anders dus ik neem granola met yoghurt. Leuk experiment maar het doet ergens ook denken aan behangplaksel, dus dat hoeft niet nog eens.

Vandaag staan Canyonlands en Dead Horse SP op de planning. Traditiegetrouw is de eerste stop bij Dead Horse Point. Eerst genieten van de uitzichten, dat verveelt hier nooit, en dan in het VC minder genieten want de creditcard zit niet in het vakje van de portemonnee waar we hem wel verwachtten. Die kan eigenlijk maar op een plek zijn en met ongeveer een half streepje bereik lukt het om te bellen met het ontbijtrestaurant en inderdaad, daar is hij gevonden. 

Ze houden hem voor ons achter. Daar vertrouwen we maar op, nu kunnen we toch niks doen (spoiler: hij was keurig bewaard en niet gebruikt). 

Verder maar weer, nu naar Canyonlands. We rijden eerst helemaal naar het einde maar komen toch nog in de wolken terecht. Dat is niet zo heel erg, alhoewel je dan bar weinig ziet. Wat vooral jammer is, is dat we ook in de sneeuw terecht komen. Dat betekent dat het Grand View niet echt Grand is, dus die slaan we over. Gelukkig is het bij de Mesa Arch wel droog dus daar lopen we naartoe. We zijn er eerder geweest maar nog nooit met lange broek en hoodie op de foto!

Dan nog de stop bij de Shaffer Trail overlook en dan hebben we Canyonlands wel gezien. 

Terug in Moab toch eerst maar even die creditcard ophalen. Voelt toch wat fijner! Daarna naar de City Market waar we (wederom) geld saven met de bonuskaart. Dan tijd om in te checken bij de Rustic Inn. Dat is dan toch net even wat prettiger dan afgelopen nacht. Zoals we inmiddels gewend zijn worden we supervriendelijk ontvangen en als we zeggen dat we 'returning visitors' zijn, krijgen we een paar kortingskaartjes voor restaurants in Moab, waaronder Zax. Hebben we nu niks meer aan maar van de zomer zeker wel!

We krijgen 3 kamers naast elkaar op de 1st floor. Even installeren, toch maar niet zwemmen want dat vinden we net te koud (het weer is hier echt veel aangenamer dan hoog boven in Canyonlands) en in plaats daarvan zitten we lekker op de patio en eten de koek/gebak wat we bij de supermarkt hebben gekocht. 

Eten doen we bij de Blu Pig. Superlekker en dit valt zeker bij iedereen in de smaak. Jurgen deelt met Justin een full rack en een grote portie pulled pork. En het gaat praktisch schoon op!

De rest van ons heeft bescheidenere porties, maar zeker niet minder lekker. Caitlin, toch niet altijd een vleesfan, eet haar hamburger tot de laatste kruimels op. Lekker hoor!

Terug in het hotel toch nog maar een wasje draaien, of eigenlijk 2. Het is even puzzelen met de tijd omdat om 22.00 uur het washok dicht gaat, maar we redden het precies zodat alles weer schoon in de kast (koffer) zit.

3 April: Een witte UT12

We worden weer op tijd wakker. Dit keer in een winterwonderland.

We rijden eerst naar Bryce voor de uitzichtpunten want nu is het nog redelijk helder. Gaan we daarna wel ontbijten. Om 08.30 uur rijden we weg, terug naar het park. Eerst de uitzichtpunten.

Echt prachtig, maar KOUD! En we zijn hier natuurlijk helemaal niet op gekleed want toen we thuis weggingen was de weersverwachting totaal anders. En 2 hoodies over elkaar is best oke, maar niet heel warm in 2 graden!

Het park is overigens na het eerste uitzichtpunt afgesloten, dus we rijden weer terug naar het VC. De dame achter de kassa noemt Bryce in deze omstandigheden cherrypie with white frosting. En daar heeft ze beste een punt. Maar ook hier geldt dat we het best met wat warmer weer hadden willen bewonderen.

Met de aankopen weer in de pocket gaan we ontbijten. We hadden bedacht om dat in Tropic te doen, maar het ontbijtrestaurant naast de winkel is vandaag niet open. Dat is jammer want dit is niet bepaald een wereldstad dus er zijn niet zoveel alternatieven. Dan bij de benzinepomp annex souvenir winkel ontbijten. Dat is een andere beleving maar de omeletten smaken prima. De pancakes minder.

De UT12 is vandaag een hele klus. Het eerste stuk is de weg schoon en we stoppen bij het Kiva Coffehouse wat vandaag opent voor het seizoen. De oprit is helemaal besneeuwd dus we moeten even een goed aanloopje nemen. Ook de parkeerplaats ligt in een diepe laag sneeuw. Dat is nog eens wat anders dan met 35 graden! We vertellen dat we hier een stukje verderop in 2023 in zo'n 35 graden naar de Lower Creek Falls liepen en dat dit behoorlijk zwaar was. Dat is nu niet echt voor te stellen. 

We nemen wat lekkers te drinken en ook een blueberry muffin. De cinnemon rolls zijn er nog niet. 

Je ziet nog net de schoorsteen van het ondergesneeuwde Kiva Coffee House

Als we weer verder gaan wordt het weer en de weg heel veel slechter. Het vriest, het sneeuwt en op sommige plaatsen is de weg glad. Dan duurt het nog behoorlijk lang voor we in Torrey zijn! 

Wanneer we daar eindelijk aankomen is het nog wel koud maar in ieder geval gestopt met sneeuwen. Inmiddels hebben we verdrietig nieuws van onze andere vrienden ontvangen en nu we hier ontvangst hebben kunnen we even bellen. We vertellen ze nu maar even dat we niet in Florida zijn maar net door een sneeuwstorm heen gereden zijn en dat ze een bijzondere kaart kunnen verwachten. Gezien de omstandigheden valt dit anders misschien nogal rauw op hun dak. Ze hadden totaal niets doorgehad en vinden dit leuke nieuws juist nu ook erg fijn.

Na dit telefoontje gaan we weer verder en we stoppen nog even bij het VC van Capitol Reef. Maar ook hier nodigt het weer bepaald niet uit om iets te doen. En ondanks dat het niet echt het beste milkshake weer is, moeten we natuurlijk wel even stoppen in Hanksville! Daarna nog het laatste uurtje naar Moab.

Vanavond slapen we in de Virginian Inn; de Rustic Inn had voor vannacht geen plaats voor ons. Dit hotel is nogal matig, de man achter de receptie lag bijvoorbeeld duidelijk te slapen en is nog wat duf als hij ons incheckt, maar goed dit was betaalbaar en beschikbaar en de kamers zijn wel prima.

Even installeren en dan eten bij Zax! Dat zit in de buurt en is lekker. Niet moeilijk welke pizza ik nam, Jurgen koos een burger en we eten hier allemaal prima.

We maken het niet te laat want met al het rijden door die sneeuwbuien was dit een inspannende dag!